Przesycona efektami reinterpretacja kompozycji Philipa Glassa w wykonaniu popularnego londyńskiego DJa i bioinformatyka. Senno-pobudzające brzmienia dla fanów Nilsa Frahma

Oj tak... wznowienie najlepszej płyty w dorobku Simona Walleya. „Inteligentny” house dla fanów Shinichiego Atobe z 1999. Kombinowane patenty mają tu głębie, a 4/4 pojawia się w nieoczywistych formach

Repress syntezatorowego odpowiednika czarnej dziury, oryginalnie na International Deejay Gigolo w 2003. Hipnoza skuteczna również w klubie. Warto też wspomnieć o fikuśnym bicie w „Higgs-Mechanism”

Minimal house'owe toole z Rumunii. Subtelny punch i breakdowny, no i trochę progresywnej wczutki, która pojawia tu się też w kwasowym anturażu

1. solowe LP legendy Birmingham techno od 2001. Monotoniczne, steppujące techno – czasem wolniejsze niż zwykle, trochę infuzowane tech-stepem. Warto sprawdzić 11-minutowe zdradzieckie C2

Surowy, maszynowy kwas wydany anonimowo na white labelu w 1998, poszukiwany i ceniony, mający straszne psychodeliczne właściwości! Na odwrocie zabójczy wolniejszy numer, wszędzie reverb i flanger

Piąty, zaskakujący album tajemniczej postaci z Chain Reaction. Momentami zapuszczamy tu się w Drexciyańskie rejony, ale są też lżejsze, iście balearyczne momenty. House dla introwertyków

Garage house'owe bangery Charlesa Webstera z 1994, nie bez powodu wydane oryginalnie na sublabelu Underground Resistance. Bo brzmienie jest tu mocno w duchu Detroit!

Nieoficjalne funky-house'owe edity z poodwracanymi wokalami i przyśpieszonymi riffami, żeby nie dało się niczego rozszyfrować. Grają rezydent dużej madryckiej imprezy i środziemnomorscy didżeje