W 1990 ktoś musiał sklonować LFO na Florydzie, trudno znaleźć inne wytłumaczenie... no ale taka płyta jest i trzeba sobie z tym jakoś poradzić. Do tego na stronie B bleep z tropami Miami bassu

Bicknellowskie fabryczne hi-haty, Slaterowskie dzwonki i dźwięki mieczów świetlnych od Functiona – czyli techno supergrupa i jej 3. płyta. Hipnotyczne, monotoniczne granie na duże okazje

Dub house z Melbourne z brejkbitowym zacięciem. Muzyka do leżenia, delikatnego tańczenia, można też sobie do niej pomruczeć. Tak trochę w stylu Private Press

7 album kurdyjsko-arabskiego wodzireja. Romantyczne teksty plus techno-bity. Między turbo-szybkimi numerami znajdują się też wolniejsze akcje. Płyta wydana we współpracy z samym Diplo

Nieoficjalne przeróbki rave'owych klasyków. Oba numery oryginalnie też co nieco zwędziły, więc to nic nie szkodzi. Tym razem na warsztat idzie UK hardcore z XL Recordings oraz słynne „Rave The Rhythm”

Wycofane, introspektywne szkockie Detroit z końca lat 90. Na stronie A w dobrym, równym minimalowym stylu, a na B z shufflującym rytmem i pięknie błądzącą melodią

Post-industrialne, EBM-owe electro z Kolumbii. Popularny label jedynego ocalałego rabusia z „Reservoir Dogs”, na którym niebawem zagości również krakuska Olivia

Trzeci po Violet i Photonz portugalski artysta na niezniszczalnym labelu z SF. Bujające electro i Rephleksowe tropy. Te utwory są jakby z sesji „na żywo”, ale też można sobie do nich odpłynąć

Psychodeliczne, modularne techno. Lider niemieckiej elektroniki i członek duetu nsi. Rzeźbi brzmienie dla innych artystów z kręgu klubu Berghain. Ta płyta to kolejny etap jego badań

Dużo dropów, wyfiltrowanych kicków, a nawet pokrzykiwania lub brejkowe zachęty. Big-roomowe techno na labelu Amelie Lens. Wysoka dawka energii