Progresywno-acidowy edit przeboju Vanessy Paradis. Całkiem porządna, choć sweetaśna, francuskojęzyczna didżejska broń. Proszę się nie traktować tak poważnie! Płyta była całowana

Rytmy ludów morza, ale jednak jakby brytyjskie. Zaawansowany futurystyczny bitmejking z perkusyjno-tribalową wkrętką. Tańce połamańce, czyli z mocną stopą, ale jednocześnie całkiem ciekłe

Przeróbki filadelfijskiego disco od editowca z Antypodów. Na warsztacie hit bodaj słynnego kobiecego tria, napisany przez Steviego Wondera, do tego też wyfiltrowana wersja hitu autorów „Ten Percent”

Pogięty komputerowy house w duchu najlepszych płyt MMM. Te perkusyjne numery na pierwszy rzut oka są całkiem euforyczne, ale pod powierzchnią czai się anarchia! Na labelu Peggy Gou

Ciepłe analogowe jamy z kwaśnym feelingiem (choć bez epatowania 303) z kręgu Acido i SUED. Każdy z miksów jest na nieco inną okazję. Ale każda z nich jest psychodeliczna! No i ten piwniczny bas!

Kiedyś na Irdial, potem nagrywający z Charanjitem Singhem... i wciąż, po latach, robi porypane acid house'y. Tutaj do tego silne inspiracje hi-NRG: hołdy dla Patricka Cowleya i Giorgio Morodera

1. utwór teraz bardzo na czasie, 2. subtelnie o emancypacji. Klubowe klasyki z okresu szczytowej popularności producenckiego duetu. Tutaj w wersjach speca od disco-kompilacji

Gdzieś pomiędzy psychodelią, songwritingiem a klubowymi patentami Jamesa Holdena i Four Teta (ktory tu pomaga). Najgłośniejszy album w karierze Dana Snaitha, który też świetnie oddaje nastrój roku 2010

Śliczny album grupy Tracey Thorn i Bena Watta, mniej klubowy, a bardziej soulowy, odprężający, stawiający na akustyczną prostotę. Mimo, że skromny, to zawiera przecież oryginalną wersję „Missing”

Euforyczny współczesny garage house od ojca chrzestnego gatunku, w big-room wersjach. Są tu 2 oryginały, nagrane w duecie z Erikiem Kupperem – to produkcyjny skład od hitu „Blind” Hercules & Love Affair