Niesamowicie dopracowany i ujmujący precyzyjną ornamentacją album na trio pianino-gitara-bas (bez perkusji!), z którego kopiowali m.in. Miles i Gil Evans. Pozycja przystępna i bardzo satysfakcjonująca

Max Graef! Pomiędzy library a wyluzowanym electro-funkiem. Hammond i zwiewne gitary w mechanicznym anturażu. Można się odprężyć a trochę pobujać. Uwaga na groźne i mroczne „Don't Call Me”!

Brutalne! Od rapowanego electro, przez mechaniczny funk, balearyzmy, a skończywszy na house'owym przeboju „Kaette Ne”. 1989, po raz 1. na winylu. Numery znane też z „Giri/Haji” na Netfliksie

Nowa odsłona gotyckiego projektu Olivera Ho, silnie inspirowana wczesnym Ministry, a nawet Godfleshem. Bombastyczny, ekstremalnie intensywny i WOLNY, industrialno-gitarowy trip

Sprośne beaty wprost z Boccaccio, a tak naprawdę nagrane do promocyjnego erotyka. Tu słychać proto-goa, chorały, jest też słynne Bondowskie „No Doctor No”. Nie tylko brzmienie, ale i styl!

Wystrzelone w kosmos post-punkowe industrialne rytmy z początku lat 80., nagrane domowymi metodami, a zadedykowane Genesisowi P. Orridge'owi. Warto sprawdzić całą stronę B!

Alias 1/2 grupy You're Me (z 1080p). Płyta new age'owa, dubowa, czasem z delikatnym beatem, ale w 100% nastawiona na relaks i odcięcie się od mediów. Na lubianym labelu z Vancouver

Repress głębokiego ambientowego LP z 1981 nagranego na modularze Serge. Nagrania nadwornego kompozytora reżysera Rona Fricke („Baraka”). Ponoć wyrwały lidera grupy The Rapture ze szponów nałogu

Brutalistyczno-minimalistyczna analogowa propozycja z Tokio, oryginalnie nagrana na „setkę”. Sprawdźcie też żwawsze numery na stronie B. Dla fanów Techno Animal i Containera. 53 minuty beatów!