Przywieziona ze studia Mad Professora anglojęzyczna płyta zespołu Brylewskiego i Malejonka, ostatnia przed długą przerwą. Pojawiają tu się elementy dubowe, psychodeliczne, a nawet rap

Nikt tak nie śpiewał o bazowych, niekoniecznie wesołych ludzkich odruchach. Mało grup zmieniło brzmienie tak mocno dzięki konsolecie i klubowym parkietom. Na 40-lecie śmierci Iana Curtisa

Fachowe połączenie dubu, leniwego soulu, motywów latynoskich i jazz-funku, ale tej płyty nie da się jednak rozbić na części pierwsze... jedyna w swoim rodzaju trip-hopowa podróż z 1995