Chociaż maszynowa i surowa, to jednak pełna funkowych momentów 7. długogrająca płyta house'owego nonkonformisty. Banger na C2, rozkosz na D1! A gościnnie m.in. Rick Wilhite i Norm Talley

Nieoficjalne wydanie przeróbki piosenarki Kelsey Lu, do tego kolejny numer na TYM samplu z The Supremes, a między nimi zakamuflowany trak „Never Left”, którego akurat Detroitczyk raczej nie zrobił

Detroitowe szkice piórkiem-dłutkiem. Przesterowany minimalistyczny techno-funkcjonalizm. Rozbudowana wersja numeru A ukazała się w miksie Omara dla Fabric, ale ta surowa jest chyba fajniejsza

Oparte na samplu z kawałka Hearda i Owensa 2 żywe i surowe klubowe zdrapki od detroitczyka, który jest nie do zdarcia! House i techno, melodyjna pompeczka i głębsza późnonocna podróż

6. album pierwszego rajdowca Detroit house'u. Od sasa do lasa. Letnie hity („You Want The Best”, „Second Life”), czyste Chicago („That's Lil'Boy”), beatdown („Ambiance”), a nawet techno-mrok („1993”)

Wreszcie! Mistrz!