New beat, boogie, italo, beatdown, cover Talking Heads... wszystko to co wolne i imprezowe. Belgijski zespół wyciąga kosmiczne syntezatory i przedziwne instrumentalne fragmenty. Rozkoszna płyta

Klasyki z kejsa Mancuso, Siano i Levana. Tak wykuwano disco, co autor kompilacji Tim Lawrence opisał też w swojej wspaniałej książce o narodzinach kultury klubowej pod tym samym tytułem

Przemiły remaster jednego z największych osiągnięć popu końca lat 90. Deep house, R&B i poetyckie teksty. Uwaga na słynny klubowy hit nagrany z Deep Dish, ma on bardzo aktualny przekaz!

Balearyczność w okolicy 100 BPM, z 80sowymi werblami, new age'owymi padami i funkowymi, brzdękającymi gitarami. Słychać tu też echa włoskiego dream house'u. Można się roztopić

Mick Harris to legenda metalowej i ambientowej sceny z Birmingham. Tu akurat przypomina o tym, że jest też mistrzem industrialnego dubu z niszczycielskimi kickami. Gościnnie lumpennawijacz ze Sleaford Mods!

Brat stołecznego DJa Sharifa Laffreya specjalizuje się w zmutowanych chicagowskich trakach, jak z setów Rona Hardy'ego. Tu, na sublabelu Rush Hour, trzyma mechaniczno-acidowe tempo!

Lata 80. w Japonii to rozrost kapitalizmu. Wtedy rozkwitło tam radosne brzmienie city popu. W 2020 słychać w nim wyjątkową nutkę wahania i melancholii. Melanż butikowych jazz-motywów i 80sowych werbli

Przekrój fachowych klubowych traków podopiecznego Mra C, co przyłożył rękę do powstania big beatowego brzmienia i londyńskiego tech-house'u. Gościnnie Silverlining no i oczywiście jego partner Layo

Elektronica od współpracownika Jean-Michela Jarre'a. Jest tu dosyć głęboko i melancholijnie. Z jednej strony ściany syntezatorowych dźwięków, a z drugiej atmosfera satysfakcji i wyluzowania

Po raz 1. na czarnych płytach. Tajemnicza postać sceny techno typ razem eksperymentuje, łącząc steppujące techno z syntezatorowymi brzmieniami rodem z amerykańską muzyką akademicką lat 60. i 70.