1994. Jackujący acid house i Chicago techno od haskich pionierów. Nie brak tu też brutalnych momentów, ale nie zapominajmy, że to nie tylko „łubudu”, ale i świetna analogowa robota bliska źródeł muzyki klubowej

1. wydawnictwo głośnej telawiwskiej imprezy. Energetyczne EBM-techno-electro. W pakiecie numery szefa Mannequin, rezydentów, wychowanków Pinkman i Sandwell District

Posępna, „dudniąca”, kosmiczna techno-dziura od byłego członka Instra:mental. Na stronie B steppujące trzeszczące numery, uwaga szczególnie na minimalistyczną, piekielną końcówkę

Najpierw „skwierczący” electro-numer z Jensen Interceptor, a potem przechodzimy w rejony Chicago techno. W pakiecie remiks Sheda z zabójczą stopą

Wyśmienity, entuzjastyczny, ale mocniejszy house z 1993. W stylu Fabiego Parasa i setów Weatheralla w najlepszej techno-formie. Od duetu znanego później z Hard Hands, labelu duetu Leftfield

Rave'ujące, kwaśne techno od producenta znanego z Turbo i Figure, a na odwrocie szybkie, pełne hi hatów electro z lekko przesterowanym, głośnym basem i rapowanymi wstawkami

Rozmarzone, ale i taneczne numery od producenta-weterana. Płyta jest zadedykowana Andy'emu Weatherallowi, zapewne z myślą o jego legendarnych techno-setach. Taki jego wpływ słychać w cudnym B2

Nowy alias Steffi. Po raz pierwszy w karierze sięga po nowofalowe brzmienia, ale nie odcina się tutaj od Ostgutowego sznytu, a poddaje go obróbce. „Jakby A Split Second grało Mike'a Parkera”

4 funkcjonalne EBM-owe techno-traki z wściekłymi wokalami. Muzyczny odpowiednik morderczej ryby cierpiącej na próchnicę. Bardzo ją boli, ale wykorzysta przeciwko nam każde zawahanie!

Mimo ograniczonego setupu, detroityczykowi udało się stworzyć własny sound (TB-303, mieszanki electro i tech house'u, shufflujące tomy). Tutaj nie kombinuje, a leci melodyjnie prosto do celu