3. album w karierze fachury znanego także jako Silicon Scally. Mamy tu agresywne staby, niepokojące vocodery, jest zatem cybernetyczno-apokaliptycznie. Sprawdźcie też wolniejsze „Carbon Deposits”

Electro i mroczny synth-pop z Bostonu. Energetyczne arpeggia, nieubłagany kick, vocodery, miła progresja – płytka zdecydowanie do zapełniania parkietu i wyciągania go w górę!

Tajemnicza postać polskiej sceny retro-electro, fanatyk analogów oraz forum Global Darkness i jego debiutancki album – wyśniona ścieżka do filmu o zdesperowanym milicjancie. Już jadą na sygnale!

Amen-brejki dla osób wrażliwych i ruszających bioderkami. Anielskie głosy, electro-beat, wyfiltrowane pady i subtelne dropy. Panie didżej, niech pan nie kończy tego wieczoru, tyle jeszcze przed nami!

W muzyce producenta z Melbourne jak nigdzie słychać echo „Violatora” Depeche Mode. Tego piosenkowego pazura (808+wokal+Arp) nie pozbawia go tu trójka znanych electro-remikserów

Label z Sheffield wprowadza eksperymentalnych muzyków na parkiet. Tak jest też w przypadku płyty Szkota. Jest tu brejkowo, IDM-owo, ale i emocjonalnie. Trochę jak w ostatnich numerach Marka Pritcharda

Mistrz NY house'u z początku lat 90. DJ Duke i jego electro-tracki. Jego wpływ na rzemieślniczy, robotniczy house można przyrównać tylko Wild Pitch miksów DJa Pierre'a. Club Kids powstańcie!

Sprytne electro i acid od nowojorskich muzyków raczej niekojarzonych z techno – od Rosjanki Govor i Irańczyka Kamrana Sadeghiego. Miejscami minimalowo, czasem ciężej, lecz cały czas pod nóżkę

Electro z Helsinek. Na pierwszej stronie Detroit w stylu parkietowym, na B zaś bardziej zamyślone, niepozbawione złudzeń

Utwory nieobecne na winylu i rzadkości – wszystko w służbie radości. Maoryska poezja, electro, new age, niewydany Carl Craig, a na koniec taśma motywacyjna od samego Big Lebowskiego