Electro z Teksasu to nie tylko Convextion. Właściwie każdy numer jest tu w innym stylu. Są tu momenty Aphexowe, Drexciyańskie, wolniejsze i szybsze

Londyńczyk znany z labelu Moodymanna robi motoryczny Detroit house i całkiem dobrze mu to idzie. Dużo tu basu, ale nie brakuje melodii, są fortepianowe i „kwaśne ”miejsca. Różnorodna płyta

Całkiem świeży instrumentalno-analogowy disco-house od niejakiego Richarda Soleckiego, z Detroit, dotychczas raczej związanego z hip-hopem. Mało tu sampli, wszystko raczej rozgrywa się „na żywo”

Delikatnie jazzujący, wolniejszy house w stylu Move D lub Juju & Jordasha. Do niezobowiązującego tańca i budowania nastroju. Na labelu Kuniyukiego. Okładka od niezawodnego Stefana Marksa

Wciąż polirytmiczne, ale mniej kombinowane numery od producenta z Düsseldorfu kojarzonego z The Trilogy Tapes. Na ugandyjskich motywach. Dla fanów Nyege Nyege, Don't DJa, ale i afrobeatu

Rozmarzony, popowy breakbeat i tech house od producenta znanego z labelu londyńskiego sklepu Phonica. Wokale, sample, trochę smyczków, atmosfera jest raczej niewinna

Wznowienie rzadkiej i porywającej disco-makossy z 1981 o triumfie nad złem. Polirytm, solówkująca gitarka, cudowne basiwo i wkręcający się w ucho wokal w duala (czyli po kameruńsku)

Techno i electro z trance'owym zacięciem od lubianego w Polsce Australijczyka. Na stronie A ciężej, choć z melodyjkami, na drugiej spodziewany rap-wokal oraz Legoweltowa nutka

House z funkowym zacięciem od muzycznego obieżyświata, który ostatnio wyprodukował też album Róisín Murphy. It's all about the bassline! Tzn. dopóki nie wjedzie kwaśny motyw w zabójczym B2

Przeciek z audycji Fünfte Strasse na label Boddiki. Raz w reverb ścieka prosta melodia, a raz dron. Szukamy najwęższego przesmyku w domostwie i przeciskamy się. A tam remiks Abdulli Rashima