Hybryda soulu i dubu z 1972 od Borisa Midneya, jednego z architektów soundu Eurodisco. Wyjątkowa płyta przełamująca granice gatunkowe, zdecydowanie wyprzedziła swój czas, ty też nie zwlekaj

Nieprawdopodobne, rozkoszne, ale i bardzo rzadkie trzymające tempo boogie z Nigerii z 1983. Przedziwnie nagrane wokale, „nieskończony” disco-feeling jak w Paradise Garage no i dubowe momenty

Nieoficjalny boogie-edit jednego z głośniejszych blue-eyed soulowych numerów. Nieśpiesznie analizujemy, czego nie warto robić nawet w imię najwyższych uniesień

Nieoficjalne disco-edity klasycznego disco, prosto z Detroit, a ściślej od Agenta X, członka Underground Resistance i jednego z ojców brzmienia beatdown house

Leon Michels grywał z Laną Del Rey i Adele, robił motywy dla Jaya Z i Travisa Scotta, ale najlepiej sprawia się w instrumentalno-funkowych, numerach na swój zespoł, tak jak tutaj. Wciąż b. funkcjonalne!

Nieoficjalne disco-house'owe edity m.in. z Meksyku i Czarnogóry

Grupa z Virginii przedryfowała od afro-jazzu do funk-motywów, które grał choćby Larry Levan („Every Way But Loose”). Na tym składaku koniecznie: disco w „Plastic” i elektryczne „Space Jungle Funk”

Na labelu Kamaala Williamsa. Wypadkowa gitarowego fusion i surowych electro-funkowych beatów od Juliusa Conrada i Maksa Graefa. Inspiracje Weather Report, ale nie brak tu też poczucia humoru!

Instrumentalna, najrzadsza płyta duetu pianisty Alain Miona i perkusisty Alaina Gandolfiego. Rhodes, mini Korg, hammond i klawinet, dużo brejków, ale w sumie to najciekawsze są tu łagodne momenty!

Rozchwytywana jazz-funkowa magdalenka tym razem na kasecie! Aż rozpływa się w ustach. Tę numery samplowali MF Doom, J Dilla, ale i cała masa współczesnego hip-hopu