Miłośnikom gamelanu i japońskiego ambientu nie umknie takie dzieło. Sam Yas-Kaz był wielką inspiracją dla Ryuichiego Sakamoto i Midori Takady wprowadzając ich w tajniki balijskiego brzmienia.

Indie-pop z Indonezji. Jakby psych-rock z współczesną synth-wrażliwością. Do tego rytmy w 5/4 i bossa nova. Inspiracje Astrud Gilberto, Pizzicato Five, ale i My Bloody Valentine

Kompozycje sundajskiego choreografado tańca ketuk-tilu. Na wokalach śpiewaczka, niegdyś na Nonesuch. W pakiecie syntezatorowe przeróbki, m.in. od Bergsonist, ciekawe jest też rytmiczne D1

Cwany soulowo-freakoutowy rock z Indonezji. Dla fanów Can, ale i Boba Dylana. Ta płyta to erupcja kreatywności, są tu taneczne gruwy, szybkie brejki, psychodela i dużo dezynwoltury

Wielowarstwowa współczesna kompozycja na 25-osobową gamelanową grupę, rzecz jasna w specyficznym indonezyjskim stroju, okraszona bębnami, dźwiękami otoczenia i sprytnym miksem

Ta płyta to nie world-ciekawostka, a psychodelia najwyższej próby. Sundajskiemu wokalnemu trio przygrywają cymbałki, hammond i gitarowe echo. Płyta z Boiler Roomu Gaslamp Killera. Rzadkość, 1971

Indonezyjsko-amerykański projekt korzystający z Mooga, bitmaszyn, ale i tradycyjnych instrumentów, takich jak rindik i suling. Ciekawe downbeatowe patenty, wokalne eksperymenty i kojące melodie

Akademicka muzyka elektroniczna z Dżakarty lat 80. Modularne syntezatory i nagrania terenowe z Borneo i Riau. Miejscami pachnie Lukiem Ferrarim, przewijają się też tradycyjne instrumenty

1. część składanki niesławnej ♂♂ imprezy. Od mroku Indonezyjczyka Kusumy aż po zadziorny numer Japonki Powder – taka transowa muzyka gości wtedy w głównej sali klubu Griessmuehle

Tym razem na sublabelu Music From Memory współczesna muzyka z Indonezji. Z francuskimi i hiszpańskimi wokalami. Jest wolno, ale jak najbardziej klubowo