Klubowe narzędzia do porządnych przejść i kontroli flow na labelu Bena Klocka. Trochę Detroit, trochę Berlin, ale trochę też zapominanie, gdzie się jest

Bujające, tribalowe i balearyczne wybryki gitarzysty Maxa Graefa. Soundtrack do niedoszłego filmu o dziwnych prawidłowościach, jakie w rozkładzie liczb pierwszych odkrył Polak Stanisław Ulam

Te 3 acidowe przetwory pomogą dosmaczyć set, gdy wychodzi jakby mdły. Proszę tylko uważajcie na występujące tu dropy, żeby z kolei nie przesolić

Munich Sound to nie italo, a Monachium przełomu lat 70. i 80. to nie tylko Moroder. Studio Harry'ego Thumanna miało swoją specyfikę, a ta płyta jest sylwetką jego szefa, i jest to sylwetka romantyczna!

Dziś żeby rozbujać parkiet nie trzeba zbyt wiele poza mechaniczną surowizną, ale raz na jakiś czas i u Bena Klocka znajdzie się płyta w stylu Etappa Kyle – robotyczna, ale i marzycielska. Taka jest też ta pozycja

Czwarta płyta niemieckiego szlachcica, tym razem wychodzimy od motywu jak we „French Kiss” Lil' Louisa, a kończymy jak w złotej erze Warp Records

Debiutancki album naszej rodaczki z Zurychu. Muzyka Unsoundowa, głośna, lecz emocjonalna i pełna. Coś dla fanów Bena Frosta i „Low on Ice” Aleca Empire

Larry'ego Levana kawałek historii. Gdzieś pomiędzy electro, disco a dubem. Tak mrocznie i tak pięknie bawiło się Paradise Garage. Nagłośnienie trzeba nastawić tak, żeby ten bas było czuć w kościach

Big-roomowy tech house z tłustym basem, trąbkami i wokalnymi wstawkami. Proszę oczyścić basen, skaczemy „na bombę”

Analogowy rosyjski minimal zrobiony na modłę Unit Moebius? Czemu nie!