Nierozważni Szwajcarzy wpuścili haskiego herosa do muzeum syntezatorów. Efektem są motywy niby znajome, ale jednak zagrane na maszynach niechcianych i odrzuconych. Od new age'u po electro

Współczesne wokalne R&B z domieszką skandynawskiego soul-jazzu grane na „żywych” instrumentach. Niby brzmi znajomo, ale jest tu trochę zwrotów akcji. Warto się wsłuchać w minimalistyczne „Phoenix”

Solo-projekt członka Portico Quartet, osadzony w rytmice mbalax. Saksofonowo-elektroniczne atmosfery z senegalskimi bębnami Khadima Mbaye i Tonsa Sambego. Dla fanów estetyki „fourth world”

Manierystyczne post-trance'owe szachy, nie bez Nintendo-nostalgii. „Canone Infinito” powstało na zlecenie szpitala w Bergamo, do poczekalni, co w COVID-kontekście nabiera nowego wydźwięku

Diggerskiego, psychodeliczny bitmejking + gangsterska bezpośredniość. Mimo wielowarstwowej produkcji, wszystko tu jest na miejscu, głównie dzięki raperowi z Indiany, który nigdy nie odpuszcza!

Repertuar wirtuoza elektrycznej gitary z Górskiego Karabachu to motywy z irańskich ulic, Bollywoodzkich filmów i afgańskiego popu. A wszystko zestawione z elektronicznym beatem... płyta-dynamit!

1995. Legendarny basista Public Image Ltd overdubuje i dogrywa się do taśm ambient-guru z ostatniego filmu Dereka Jarmana. Gościnnie Jaki Liebezeit z Can. Kawał muzycznej historii

Tribalowy ambient-dub. Rozbudowane, ale i odważniejsze wersje numerów z albumu „Narcotic” z 1997. Bulgoczący bas oraz złowieszcze bębny i syntezatory wybijające się z miksu jak pociski

Udubowione i okraszone dźwiękami jak z Nostromo piwiniczne przeróbki perkusyjnych numerów Bryna Jonesa od doświadczonego inżyniera i szefa labelu Ghost Sounds. Otwierający numer ma 21 minut!

Zmutowany, zwokoderyzowany pop na tle gitarowych ścian hałasu od głośnego Unsoundowego duetu z Finlandii. Chaos. Przesyt. Koniec cywilizacji. Gościnnie na wokalach m.in. Brazylijka Lyzza