Przełomowy nowojorski numer, który określił, co to deep house (=muzyka z przekazem) i na dobrą sprawę nic tego nie zmieni. Tańcz i wsłuchaj się, a potem łap stronę B z Heardowskim „The Final Frontier”

Co tu jeszcze napisać o przeboju Arthura Russella? Może to, że przyjechał tu nie tylko w klasycznej wersji Larry'ego Levana, ale i w tej od MAW oraz z niepublikowanym instrumentalem. No i jest bonus: 7''!

Śliczny, nieoczywisty album mistrza techno. Klimaty raczej house'owe, ale z wykorzystaniem padów znanych i lubianych. Mimo wszystko słychać tu raczej Chicago niż Detroit. Warto przesłuchać w całości!

Wokalny tech-house i gitarowy elektroniczny chillout. Dźwięki raczej nieśpieszne, ale jednak inspirowane niemieckimi klubowymi festiwalami i na nie nakierowane

Beatdown house od Izraelczyka, który debiutował u Moodymanna. Sample wystukiwane „z ręki” na MPC, disco-bas. Gdy trzeba, jest mocny kick, a kiedy indziej pojawiają się smyczki czy rhodes

Kurdyjska muzyka zagrana i zamieszana tak, żeby wyszło właściwie boogie. Czasem bardziej ludowo, czasem bardziej dyskotekowo. Za konsoletą live-actowcy z Frankfurtu

Nieoficjalne edity z Berlina: najpierw nieomalże Daft-Punkowy mash-up B.T. Express i Steely Dan a potem całkiem wkręcający mroczniejszy numer z portugalskim szeptem i tribal-house'owym flow

Porządne, ale nieoficjalne edity The Blackbyrds (podkręcone dubem i szumem boogie) i hitu Coldcut nagranego z Lisą Stansfield (podane na disco-house'owy, wybitnie imprezowy sposób)

Melancholjne, cielesne house'y od pioniera rewolucji, jaka dokonała się dzięki nowojorskiemu Nu Groove. Zwróćcie uwagę na bleepowy nr. 5 i na melodyjny hit na zamknięcie – przedziwna energia, ale działa!

Kosmiczna house'owa rakieta od szefa Prescription i chicagowskiej legendy. Numer może spirytualny, ale zdecydowanie psychodeliczny, nieomal w duchu Joeya Andersona czy DJa Qu