Trip-hop oraz ambientowo-fortepianowe pasaże od new age'owego guru na sublabelu R&S. LP dedykowane jest wyspie Gawdos, gdzie biedny Odys był przez 7 lat napastowany przez nimfę Kalipso

Na lubianym telawiwskim labelu. Interesująca wypadkowa tribalowo-balearycznych zapędów szefa Mule i kwaskowego mroku w remiksach Japończyka Juzu

Londyński pianista znany z paru albumów na AOTN spotyka oddanego późnonocnego housiarza z Edynburga, a to, co grają nie jest do końca klubowe ani jazzowe. To chyba znaczy, że się dogadali!

Legendarna postać estońskiej elektroniki wraca z 2 balearyczno-organowymi motywami. Trochę jak z sowieckiej bajki, ale i leftfieldowo. Uprzejmie i z miłością

Oficjalny repress. Włoska odpowiedź na „Oxygene” Jarre'a z 1978. Pierwszy album nagrany na świeżo co zbudowanym monofonicznym MCS70. Kosmiczne ambient-momenty i electro-bit!

1990. Numery z pierwszej fali balearic-house'owej fali. Koledzy dopiero co przyjechali z Ibizy do Londynu, no i od razu słychać u nich bleep, Aphexowe tropy (B1), jak i Mo'Waksowy vibe (B2)

Pewna fanka Toma Jobima, antropolożka, porzuciła sztukę i zajęła się Tai Chi. Potem nagrała album. Wschodnie motywy, wiolonczela, wszystko w otoczce brazylijskiego modernizmu... niezwykłe!

Od barona swobodnej dubowej twórczości. Niezobowiązujące bujające pady z chiptune'owym zacięciem i z wiatrem we włosach. Te numery to jakby balearyczność sama, ale nie bójcie się ich przyśpieszyć

Utwory nieobecne na winylu i rzadkości – wszystko w służbie radości. Maoryska poezja, electro, new age, niewydany Carl Craig, a na koniec taśma motywacyjna od samego Big Lebowskiego

Wolna DJ-subkultura Afro/Cosmic z północnych Włoch lat 80. miała spory ukryty wpływ na to, jak się gra i tańczy, bez house'owego pośrednictwa. Ten składak warto mieć dla samej „Cosmic Esmeraldy”