Turbo-rzadkie popowe boogie z funkowo-punkową podszewką z 1986. Dziwadełko-świecidełko, które zarówno w szybszym, jak i wolniejszym wariancie prowadzi do parkietowych uniesień i innych akrobacji

Nagrany od zera, z udziałem oryginalnych wokalistów, przebój nowojorskiej post-disco grupy z 1980, teraz pod kuratelą 1/2 Masters At Work. Gdzieś pomiędzy E.S.G. a współczesnym disco-house'em

Inspirowane reggae i szybkim soukous electro-boogie i disco z Konga. Zgodnie z tytułem, przyjazne słuchaczowi i wywołujące uśmiech na twarzy, tym bardziej że można je w końcu dostać w rozsądnej cenie

Deep funkowy klasyk, nieco zbyt bujający jak na northern soul, ale wciąż w kejsie Keba Darge'a. Totalna boom-bapowa petarda z 1971, a do tego nagrana... w Arizonie. Wielka rzadkość!

Jamajczycy w akcji, ale nie tak jak myślisz.Tą produkcją dla ska-wodzireja pionier Motownu, Barrett Strong, podbił robotniczą Anglię lat 70. Plus słodkie boogie soul-piosenkarki, faworytki diggerów

Edity Danny'ego Krivita to podręcznik z historii house'u. Słychać tu, jak perkusja Earla Younga stworzyła vogue-rytm i jak z pociągowego rytmu Hayesa wyłoniły się fundacyjne dla gatunku hity „Silka” i „Jackmastera”

Debiutanckie LP zasłuchanej w Bachu mistrzyni soul-jazzu z 1958. Jedno z ważniejszych nagrań XX wieku. Nie ma tu jeszcze politycznych statementów, to płyta intymna, rozdzierająca serce, humanistyczna

Swobodny jazz-funk Jean-Claude'a Pierrica z 1975. Krótkie numery, niespożyte pokłady groove'u, ale i obietnica relaksu, mimo momentami szybkiego tempa. Nikomu nie pozwolimy zabrać naszych motorów!

Po raz 1. na singlu. Z rzadkiego LP funk-grupy z New Jersey końca lat 70. Otwierający, autotematyczny numer przemawia do wyobraźni (i do bioderek), ale sprawdźcie też szybszą stronę B ze ślicznymi clapami

Inspirowany Milesem, subtelny jazz-rockowy album grupy Marka Moulina. Uwaga na cover „Inner City Blues” i „Humpty Dumpy”, który samplował zarówno J Dilla (w „Love Jones”), jak i O.S.T.R.