Współczesne proto-house'we disco na „żywych” instrumentach i z delikatnym dubowym smaczkiem. Do tego perkusyjno-hammondowy remiks DJskiej legendy z Chicago. Na basie niejaki Michał Rutkowski

Max Graef! Pomiędzy library a wyluzowanym electro-funkiem. Hammond i zwiewne gitary w mechanicznym anturażu. Można się odprężyć a trochę pobujać. Uwaga na groźne i mroczne „Don't Call Me”!

Klasyczne disco z 1977, choć znane bardziej z wersji Sylvester. Tu w subtelnie podkręconej wersji. Uwaga na rozważny, ale i romantyczny przekaz, jak i bezbitową, wznoszącą w niebiosa wersję na B1

Wznowienie turbo-rzadkiego balladowego, pełnego sampli post-rave'owego downtempo z Australii. Zdecydowanie w duchu tego, co Weatherall zrobił na „Screamadelice” (no i też jesteśmy w 1991!)

Rearanż funkowego disco hitu z 1980, oryginalnie zmiksowanego przez Françoisa K, potem samplowanego przez Paula Johnsona... tutaj mamy nową, żywą wersję od zrekonstruowanego bandu!

Nieoficjalne edity 70sowych gwoździ spod ręki 1/2 Knee Deep, podane na sposób house'owy i plażowy. Na warsztacie hit The Stylistics, surf-dubowy smakołyk Juki Chavesa i włoskie disco D.D. Sound

Nie dość, że rzadkość, to jeszcze po raz 1. na singlu. Nostalgiczny electro-funk z Brazylii z 1995 z mocno house'owym vibe'em. Numery, którymi po kryjomu handluje już balearyczna mafia