Po raz pierwszy na winylu. Perkusyjne, ambientowo-taneczne traki nagrane przez Bryna Jonesa w manchesterskim meczecie w 1995. Sprawdźcie koniecznie tytułowy numer!

Zupełnie wyjątkowa pozycja. 1982, mizrachijsko-jemeńskie interpretacje muzyki Bollywoodu. Table i sitary w arabskich strojach, a wokal też czasem po hebrajsku

Grają Egipcjanie różnych kultur, m.in.: Huh Abdul Bari al-Qusi, Mahmoud Karim, Amin Shahin, Hamdi Rabiyya i Refat Sayed, Musa Ahmed Musa, Um Sayed i Sayed Salah, Shabab il Nasr i Mohamed El Sharnouby

Zmyślny kolaż „północnej” muzyki elektronicznej z marokańskim folkiem i psychodelią. Jest basowo, house'owo, na modłę R&B a nawet footworkową. Masa polirytmów i potencjał na parkietowy przypał!

Raï w stylu electro – na poważnie i na wesoło. Wstrząsający numer o mordzie algierskiego studenta, ale i porywające boogie Nordine'a Staifiego + piękna ballada złamanego serca Mokhtara Mezhouda

Edity weselnych traków z Algierii (Cheby Yaminy), Syrii (Saryi Al Sawas) i Indonezji, choć z arabskimi wokalami (Orkes Kelany Rii). Wszystkie potraktowane na sposób hi-NRG przez saudyjskiego Irlandczyka

Klaustrofobiczny electro-tribal-ambient dedykowany podstępom i spiskom. 23-minutowa „Libya” to naprawdę coś. Być może najlepsza płyta Bryna Jonesa. Bez tego LP nie byłoby projektu Vatican Shadow

Repress b. rzadkiego algierskiego disco. Jak to trzepie! Jeden kawałek to psychodeliczna, szybsza fazka z agitacyjnym wokalem, drugi to filmowa podróż. No i na A1 jest zoptymalizowany edit szefa labelu

Kosmiczny funk z dubowo-północnoafrykańskim zacięciem. Kaczkowate gitary i syntezatory jak z arabskiego wesela zaserwowane w riddimowej konwencji

2 porywające digi-tracki w duchu algierskiego raï. Gra tu digger DJ Sofa, znany choćby z niedawnej składanki z muzyką dziecięcą. Numer szybszy, numer wolniejszy, vocoder i bezwzględne bębenki