Były basista Suicidal Tendencies, ale i Eryki Badu, producent Kendricka Lamara i autor głośnego „Drunk” po raz kolejny zmienia estetykę. Mniej tu fusion, roztapiamy się za to w funku i R&B

Edity kumpli DJa Harveya z Black Cock oraz Radio Slave'a z Quiet Village. Na warsztacie świetne filadelfijskie People's Choice i jazz-funk aranżera Nicka Ingmana (samplowany i przez Dra Octagona)

LP mistrzowskiej formacji z szalonego roku 1977, gdy nagrywała ona materiał tak szybo jak to tylko fizycznie możliwe. Antymos nie wytrzymał tego tempa, więc powstała płyta w większości na samą perkusję i syntezator

Nowoczesny remaster albumu Ślązaków z 1977, zdominowany przez solówki Skrzeka, ale i momentami sięgający funku... a nawet disco!

2 długie, rozbudowane suity zespołu Józefa Skrzeka, pełne progresywnego patosu („Growin'”), karkołomnych solówek („3rd Reanimation”) i… tanecznych, funkowych rytmów („Going Away”!)

Gdzieś pomiędzy kosmische a jazz-funkiem. Prowadzona przez pianistę i didżeja kalifornijska grupa odchodzi od popisowych solówek z poprzednich albumów, by skupić się na teksturalnej psychodelii

Jazz modalny. Gra band doświadczonej londyńskiej saksofonistki, tutaj barytonowej. Brzmienia do namysłu i do lekkiego Schadenfreude, ale są tu też free-jazzowe popisy

Rzadki, szybki francuski soul-jazz z 1979 znany z końcówek setów MCDE. Pianino, perkusja, bas, wpadający w ucho motyw, transpozycja tam gdzie trzeba. Proste, a efektywne. Zdecydowanie imprezowa płyta

Elektro-akustyczny future jazz z Dominikany. Czego tu nie ma! Nagrania terenowe, skomplikowane perkusyjne rytmy, 8-bitowe dźwięki, hip-hopowe klimaty, ściany dźwięku... bardzo ciekawe

Manchesterskiego tria alternatywny live soundtrack do „Koyaanisqatsi” (oryginalnie: Philip Glass). Jazz zdecydowanie ilustracyjny, ale i nie bez pompy, pompeczki, szczególnie w popisowym „Control Shift”