Finezyjnie rozplanowany ni to album, ni to mikstejp amerykańskiego perkusisty. Żywe instrumenty nachodzi tu hip-hopowy bit, ale ten drugi ich nie przykraja, to raczej rozemocjonowany, wybuchowy dialog

2. album londyńskiej jazzowej supergrupy. W odróżnieniu od debiutu, mniej efektów, numery są bardziej miarowe, wręcz marszowe. Słychać tu wpływy karaibskie, a podtekst jest panafrykański

Debiutancki, poszukiwany album grupy Shabaki Hutchingsa. Sax, tuba i dwie perkusje. Używa się tu wszystkich środków naraz, ale porządnie, nie tracąc groove'u. No i jest tu cover Boney M. na poważnie!

Drugi, mroczniejszy i surowszy od debiutu album duetu Pudło-Cichy. Drum-rolle, Hammond, no i breakbeat... po latach wciąż bardzo rozpoznawalne motywy na samplach z polskiego jazzu

Wznowienie rzadkiego fusion. Pierwotnie jedynie private press. Klawiszowe fantazje – spotykają tu się pianino elektryczne, Arp, Prophet, Moog, Roland i Korg. Pamiętasz remiks Rona Trenta sprzed 2 lat?

Freestylujący, międzygatunkowy afroturystyczny bitmejker debiutuje na labelu Lovefingersa. Na A jest organicznie-house'owo, a na 2 stronie ciekawa downbeatowo-jazzowa improwizacja

Oficjalny repress gitarowego funku z Rio. Jeden numer z 1982, drugi z 1974. Pierwszy z psychodelicznym zacięciem, drugi w kierunku boogie, od połówki duetu Burnier & Cartier ‎znanego z reedycji Mr. Bongo

Brejkbitowy jazz Malcolma Catto w kosmosie. 2 nieposkromione saksofony, modalne gitary, momenty atonalne, zbyt intensywne, potem bandżo, lira korbowa i krautrockowy bas. Aranżacyjny przepych i popis!

Były transiarz, a teraz elektroniczny poliglota spotyka byłego jazzmana, a obecnie Rileyowskiego minimalistę. Wspólnie zażywają krautowej kąpieli w ekstazie, a woda w wannie przelewa się

Na labelu Gillesa Petersona. Jazz z bitmejkerskim zacięciem albo na odwrót. Perkusista nawija tu o niepokojących, intymnych sprawach, ale podaje to w bogatych i improwizowanych aranżacjach