Nieoficjalne house'owe edity afrobeatów, w tym dwóch numerów Feli Kutiego. Za sterami producenci z Meksyku i Włoch. Numery trochę do marzenia o wyjeździe do ciepłych krajów

Wydający na Heist i w Phonice duet z Hackney oraz ich wizja deep house'u. Słychać tu echa tribalowe, Detroit i troszkę dubu. Funkcjonalna sprawa

Imprezowa agitka Ricka Lenoira i Larry'ego Thompsona, czyli początki Chicago house'u. Duszno i niegrzecznie, aż czuć tu pot spływający po ścianach Sound Factory czy the Tunnel pod koniec lat 80.

„Dipowe” motywy na labelu Lee Burridge'a, który zresztą gra tu też w jednym numerze. Obok niego przewija tu się też paru innych tech-house'owych obieżyświatów. Festiwalowe, ibizowe toole

Szybkie tech-house'owe motywy z soulowym zacięciem od wyjadacza znanego z żywiołowych live-actów. Jest tu też wolniejsze zagadkowe drum-breakowe A2

Debiutanckie LP australijskiej soulowej piosenkarki z udziałem członków grupy Hiatus Kaiyote. R&B albo szybki „żywy” breakbeatowy akompaniament. Na labelu, który wyhajpował Floating Points i Fatimę

Wielki UK house'owy hit wprost z setów Daphni i Jamiego XX. Zaczyna się dubowo, a potem jest naiwnie, progresywnie, wokalnie, energetycznie, to pełna światła muzyka na niezbyt rozsądne czasy

Zestaw prog-house'owych numerów od Prinsa Thomasa na labelu Gerda Jansona. Sprężynkowy bas, śmiałe epickie syntezatory. Nie da ci tego ojciec, nie da ci tego matka, co może dać ci nie całkiem trance

Dwa mocne, szybkie klubowe traki na całą stronę. Najpierw klimaty Baltimore na samplu z Lyn Collins, a potem inspirowany „Acid Crash” big-roomowy oręż

Znani z Toy Tonics i Public Possession monachijczycy dowożą tu imprezową EPkę na przecięciu acidu, italo i piano-rave'u. Płyta pogodna, funkcjonalna, ale całkiem różnorodna