Okolice początków festiwalu w Montreux. Zwiewne, uduchowione granie z trębaczem Quincy'ego Jonesa. Do tego rhodes, Fender, saksofon tenorowy... Gilles Peterson poleca

Wznowienie private pressa z 1974. Frywolny, rozluźniony szwajcarski jazz z fajnymi solówkami na pianinie i flecie! Zawiera wersje standardów Hubbarda, Kirka i Jarretta

Jedyny solowy album lidera Talk Talk. Minimalistyczny, infuzowany jazzem lat 50. i 60., intymny i przejmujący, nawet jak na standardy grupy. Słucha się jakby się siedziało tuż koło artysty. Niech popłyną łzy

Niegdyś spora postać polskiego hip-hopu przechodzi w nową stylistykę. Tym razem pracuje na zbudowanym przez siebie modularze. Wyszedł z tego całkiem intensywny ambient. Mastering: Noon

Daniel Drumz symfonicznie! To znaczy przynajmniej bez bitu. Ambientowe syntezatorowe pejzaże. Muzyka dla dojrzałego, nieco zmęczonego tempem wydarzeń słuchacza. Gościnnie: Resina

Historyczne studyjne nagranie tuareskiej gitary, po raz 1. na winylu! Niezwykłe harmonie gra tu wirtuoz z Nigru, a skocznie przygrywa mu bitmaszyna i basik, co robi z tych numerów jakby boogie-bomby!

Śliczny album grupy Tracey Thorn i Bena Watta, mniej klubowy, a bardziej soulowy, odprężający, stawiający na akustyczną prostotę. Mimo, że skromny, to zawiera przecież oryginalną wersję „Missing”

Zestawienie ciekawego numeru mistrza modularów na XIX organy i Synthi oraz wizji podróżnika, który świetnie sprawdził się w duetach z Sarą Davachi i Gilb'Rem – tutaj frapująca psych-impresja na flecie!

EBM-owo-rockowo-acidowy sound izraelskiego duetu w pigułce na jego 10-lecie. Są tu dziwne wokale (rapowane, śpiewane), gitary, post-punkowe i cięższe bity, szalone bas... to zapis dzikiej imprezy!

Fikuśne 80sowe eteryczno-post-punkowe analogowe nagrania wytłoczone z nieoznaczonej taśmy. Muzyka bez autora, dla fanów nierozwiązanych zagadek i osób niemyślących zwykłymi kategoriami