Płyta od producenta żyjącego między Dreznem a Stambułem. Wkręcający krautrock i wolne bity ze „wschodnimi” padami. Numery dobrał rumuński digger Marius Georgescu (obczajcie jego kanał na YT)

Londyński pianista znany z paru albumów na AOTN spotyka oddanego późnonocnego housiarza z Edynburga, a to, co grają nie jest do końca klubowe ani jazzowe. To chyba znaczy, że się dogadali!

Przedziwny, hybrydowy ale turbo taneczny off-beatowy estoński house. Trochę w stylu Sensate Focus, a trochę Anthony'ego Naplesa... dużo się tu dzieje, ale to wciąga!

Melancholijne trip-hop-chilloutowe motywy od niewidomego producenta. Miejscami progresywne gitarowe granie, czasem trapowy bit, ale całość z troską o detal. Dodatkowo remiks Bartka MesBrutah

Oficjalny repress. Włoska odpowiedź na „Oxygene” Jarre'a z 1978. Pierwszy album nagrany na świeżo co zbudowanym monofonicznym MCS70. Kosmiczne ambient-momenty i electro-bit!

Muzyka do katalońskiego TV-sequela do „E.T.” W Barcelonie motywy ponoć rozpoznawane i uwielbiane. Od kompozytora, który krzewił potem praktyki terapeutyczne z pomocą syntezatorów

Grecki wirtuoz analogów dotychczas bawił się raczej w EPki, a tu proszę, fajny, dojrzały album! Dystopijne 80sowe filmowe pejzaże i wolne bitowe przejażdżki. Okładkę zrobił An-i

Teatralno-technoidalne struktury na wciąż poszukującym, mimo rosnącej popularności, młodym londyńskim labelu. Dla fanów Scannera, ale i Objekta. Dźwięk dynamiczny, z górki na pazurki

Pewna fanka Toma Jobima, antropolożka, porzuciła sztukę i zajęła się Tai Chi. Potem nagrała album. Wschodnie motywy, wiolonczela, wszystko w otoczce brazylijskiego modernizmu... niezwykłe!

Na sublabelu Music from Memory. Acid house'owy projekt Richarda H. Kirka z Cabaret Voltaire z 1992. To „kombinowane” brzmienie zwiastuje już elektroniczną rewolucję, która miała nadejść z Sheffield