Kontemplacyjny późnonocny jazz house. Kuniyuki Takahashi mistrzem tego stylu jest. Na stronie A długa dubowa wersja 'Flying Music', zaś na stronie B prym wiedzie trąbka z odrobiną deep poetry po francusku. Muzyka, przy której można polatać i odlecieć!

Imprezowe 90sowe brzmienie, ale jakby słuchane z daleka. Pulsujący, afterowy acid, IDM-owe bass-przygody i trip-hopowe tropy – czyli debiutancki album lubianego producenta z Melbourne

Wolny melodyjny tech house od chilijskiego minimalowego wyjadacza (tego drugiego). 4 numery, każdy baardzo długi. Nie śpieszymy się, bo i słońce zachodzi ostatnio raczej powoli

Głęboki tribalowy house raz w duchu nieco progresywnym, a czasem na modłę eksperymentów Joe Claussella, czyli z duszą, ale nie zapominając o tym, co w muzyce funkcjonalne. Do tańca i do leżenia

Energetyczny, ale hipnotyczny house od lubianego producenta z Melbourne. Przetykany zachęcającymi dropami i agitacyjnym westchnięciami-żachnięciami. W górę!

Delikatnie jazzujący, wolniejszy house w stylu Move D lub Juju & Jordasha. Do niezobowiązującego tańca i budowania nastroju. Na labelu Kuniyukiego. Okładka od niezawodnego Stefana Marksa

Wznowienie rzadkiego fusion. Pierwotnie jedynie private press. Klawiszowe fantazje – spotykają tu się pianino elektryczne, Arp, Prophet, Moog, Roland i Korg. Pamiętasz remiks Rona Trenta sprzed 2 lat?

Płyta o smaku fusion, house'u, z nutką jazzu i „world music”. Pojawia się tu Henrik Schwarz, fortepian, gitara, bongosy i dwie wokalistki. Album lubiany i grywany przez Freda P