Leon Michels grywał z Laną Del Rey i Adele, robił motywy dla Jaya Z i Travisa Scotta, ale najlepiej sprawia się w instrumentalno-funkowych, numerach na swój zespoł, tak jak tutaj. Wciąż b. funkcjonalne!

Przepyszne fusion. 1. album niewidomego pianisty z Porto Alegre wydany w USA. Wczesne sekwencery i rhodes, brazylijskie rytmy w zestawieniu z diatoniką skali doryckiej. Sprawdź taneczne „Jungle Cat”!

Pierwsze oficjalne singlowe wydanie ironicznego przeboju legendy Philadelphia-soulu, znanego ostatnio z serialu „Narcos”. Na odwrocie wyśmienite hipisowskie boogie. Gra tu słynna orkiestra MFSB

Grupa samplowana przez Daft Punk, tu w głośnej produkcji duetu Grey i Hanks. Filadelfia, 1978, a brzmi zupełnie współcześnie, jak jakiś numer Jamiroquai. Numer znany też z głośnej vaporwave'owej przeróbki

Nieoficjalne edity space-disco grupy Trevora Horna (Chromium), zouku Freda Aucagosa, londyńskiego disco-soulu The Cool Notes i library-boogie Christera Nordena znanego dzięki Jeremy'emu Underground

Prawilne, choć nieoficjalne boogie edity od szefa Neroli. Na warsztacie m.in. Detroit-soul The Floaters, wystrzałowy funk LA. Connection i melancholijne bujanko 52nd Street

Hybryda soulu i dubu z 1972 od Borisa Midneya, jednego z architektów soundu Eurodisco. Wyjątkowa płyta przełamująca granice gatunkowe, zdecydowanie wyprzedziła swój czas, ty też nie zwlekaj

Nieprawdopodobne, rozkoszne, ale i bardzo rzadkie trzymające tempo boogie z Nigerii z 1983. Przedziwnie nagrane wokale, „nieskończony” disco-feeling jak w Paradise Garage no i dubowe momenty

Nieoficjalny boogie-edit jednego z głośniejszych blue-eyed soulowych numerów. Nieśpiesznie analizujemy, czego nie warto robić nawet w imię najwyższych uniesień

Nieoficjalne disco-edity klasycznego disco, prosto z Detroit, a ściślej od Agenta X, członka Underground Resistance i jednego z ojców brzmienia beatdown house