Jazzowy, żywy trip-hop od perskusisty znanego z kwartetu Morphosisa i kojarzonego z wykwintnym remiksem Donato Dozzy'ego. To czysta, przyjemna muzyka ze sporymi pokładami groove'u

W końcu na winylu! Frapująca, odkrywcza mieszanka mrocznych atmosfer („dungeon synth”) i Memphis-rapowych sampli. Na manchesterskim labelu znanym raczej z lo-fi electro

4. album pianisty znanego z live-składu The Cinematic Orchestra. Brzmienia niekoniecznie jazzowe – trochę w stylu Kamaala Williamsa. Piosenki z tropami dubowymi, R&B, ale i podróżniczymi

80 minut niezakłóconego flow breakbeatowego jazzu. Jak zwykle w przypadku McCravena, jest tu duch dobrej zabawy. Skomplikowane rytmy zamaskowane imprezową, hip-hopową formą

Perkusista z Illinois mierzy się z brytyjskim jazzem i muzykami elektronicznymi. Grupowo powstaje organiczny rytm, który momentami przypomina grime, house, techno lub dobrą muzyczną domówkę

Finezyjnie rozplanowany ni to album, ni to mikstejp amerykańskiego perkusisty. Żywe instrumenty nachodzi tu hip-hopowy bit, ale ten drugi ich nie przykraja, to raczej rozemocjonowany, wybuchowy dialog

Norwegia nie jest pierwszym miejscem, które kojarzy się z porządnym, melodyjnym R&B. A jednak! Tracki zrobione pomiędzy Oslo a Los Angeles, z gościnnym udziałem Byrona The Aquariusa

Producent, który przyciągnął fanów indie rocka do muzyki klubowej (pod ksywą Daphni), wraca do emocjonalnego song-writingu. Są tu trap-momenty, ale to raczej bezpieczna muzyka

Brejkbitowy jazz Malcolma Catto w kosmosie. 2 nieposkromione saksofony, modalne gitary, momenty atonalne, zbyt intensywne, potem bandżo, lira korbowa i krautrockowy bas. Aranżacyjny przepych i popis!

Na labelu Gillesa Petersona. Jazz z bitmejkerskim zacięciem albo na odwrót. Perkusista nawija tu o niepokojących, intymnych sprawach, ale podaje to w bogatych i improwizowanych aranżacjach