Zamiast mądrego artykułu. Składanka łącząca japońską environmental music z chilloutem lat 90., trip-hopem i późniejszymi jazzowymi brejkami. Yoshio Ojima, kawasakijscy Beastie Boys i Susumu Yokota

Tarantella – rytualna muzyka z południa Włoch na ugryzienia pająka. Wpierw oryginały (gość: słynny archiwista Alan Lomax), a potem masa wolnych, swobodnych remiksów – Bjørn Torske, Don't DJ i inni

Zestaw 4 anonimowych numerów od znanych producentów na równie anonimowej berlińskiej imprezie z klubu ://about blank prowadzonej m.in. przez Irakliego z duetu I/Y. Można zgadywać, kto je zrobił!

Składak inspirowany setami „Trouble'a” Andersona, który wprowadził garage house do UK. Masa wokali i uniesień: Kerri, KoT... a na koniec świetny dub Marshalla Jeffersona i rzadki deep house z NJ

Od współzałożyciela Kiss.fm, więc i dobre na CD. Klasyczny, uduchowiony oraz prawilny deep house – jest tu trochę gwiazd, ale i pomijane zwykle tracki Colonela Abramsa, z Emotive i Easy Street

Utwory nieobecne na winylu i rzadkości – wszystko w służbie radości. Maoryska poezja, electro, new age, niewydany Carl Craig, a na koniec taśma motywacyjna od samego Big Lebowskiego

Wolna DJ-subkultura Afro/Cosmic z północnych Włoch lat 80. miała spory ukryty wpływ na to, jak się gra i tańczy, bez house'owego pośrednictwa. Ten składak warto mieć dla samej „Cosmic Esmeraldy”

Eksperymentalna składanka na labelu Dunki Courtesy. Są tu momenty techno-ambientowe (Schacke...), domowe synthowe melodie i dystopijne post-clubowe atmosfery. Dużo kobiecych głosów!

Muzyka tzw. Windrush Generation. Trynidadzkie i gujańskie satyry na aktualne, powojenne tematy (bomba atomowa, kapitalizm), ale i słynny anty-apartheidowy song kumpeli Duke'a Ellingtona

Cenna składanka, łącząca artystów z różnych nisz pod parasolem „francuskiego ambientu”. Są tu artyści z Warp i CPU, szefowa Shelter Press, Ivan Smagghe, Krikor i pół-Polak z Krynicy Górskiej