1995. Duet Box Blaze'a i Rolanda Caspera, czyli szczytowy moment niemieckiego acid techno. Zero kombinowania, 8 numerów prosto do celu. Świetny remaster. Oryginalnie na Drop Bass Network

2. solowy album londyńskiej saksofonistki z grupy Nérija i labelu Gillesa Petersona. Kompozycyjna swada i cała masa inspiracji: calypso, 2-step, hard bop, free, reggae ale i subtelna elektronika

Indie-pop z Indonezji. Jakby psych-rock z współczesną synth-wrażliwością. Do tego rytmy w 5/4 i bossa nova. Inspiracje Astrud Gilberto, Pizzicato Five, ale i My Bloody Valentine

Sequel debiutu francuskiego obieżyświata. Od Brazylii przez Maghreb, Amerykę Łacińską, kalifornijski hip-hop aż po Jamajkę. Na feacie m.in. fanatycy etiop-jazzu z Akalé Wubé i berberyjska gwiazda Hindi Zahra

Kalifornijski psych-popowy duet przeprowadził się do Amsterdamu. Bity od razu nabrały electro-sznytu, ale nie brak tu też obowiązkowych krautowych momentów. Dubu trochę mniej, bo to taneczna pozycja!

Ta muzyka cieknie. Wolne perkusyjne numery, które pasują też do d'n'b, okraszone zwiewnymi padami i kombinowanymi beatami. Świetna muzyka na słuchawki. Grają to Ben UFO, Lena Willikens i Call Super

Post-punk z Midlands z 1982. Za produkcję odpowiadał tu Lol Tolhurst z The Cure. Album na wskroś angielski, małomiasteczkowy i ponury, a zarazem teatralny, choć jeszcze nie gotycki

Wybitne nagrania koncertowe będące brakującym ogniwem między „Diamond Dogs” a „Young Americans”, czyli z czasu radykalnych zmian w soundzie i wizerunku Bowiego. W chórku Luther Vandross!

Klimatyczna, zagadkowa ścieżka do kryminału „Strach nad miastem” z Jeanem-Paulem Belmondo (1975). Morricone korzysta tu z gwizdania, harmonijki i fagotu, czyli wszystkich narzędzi do wzbudzania niepokoju

1. oficjalne winylowe wydanie 3. albumu lidera Odd Future. Inspracje The Neptunes, Tyler dyrygujący orkiestrą, drący się, zmieniający gatunki... Feat. Kanye West, Lil Wayne & Schoolboy Q