Taneczny, grime'owy(!) jazz od londyńskiego Questlove'a. Odświeżająca i świetnie brzmiąca płyta. Postać znana z grania z Four Tetem, Sons of Kemet, ale i ze ścieżki Beyoncé do „Króla Lwa”

Wyjątkowe i bezczelne techniki produkcyjne Bryna Jonesa. Tu jego polityczny przekaz (wszak tytułowa alizaryna to czerwony barwnik) miesza się z beatami w stylu Pan Sonic, a potem hop! w trip-hop

Dla fanów Warp i starego B12. Wykwitne, „myślące” electro i house od duo Dana Piu. Parkiety są w klubach od tego, żeby nie deptać Matki Ziemi, a my też zasługujemy na chwilę parkietowego wytchnienia

Zamiast mądrego artykułu. Składanka łącząca japońską environmental music z chilloutem lat 90., trip-hopem i późniejszymi jazzowymi brejkami. Yoshio Ojima, kawasakijscy Beastie Boys i Susumu Yokota

To electro jest serio dla gadów! Cyber-dźwięki od Islandczyka znanego z labelu Niny Kraviz sprawiają, że jeszcze mocniej do szyb przyklejają im się łapy. Dla fanów Stingraya i wysokich BPMów

Doświadczony brytyjski producent i inżynier, były członek Bizarre Inc., wydający też z Erolem Alkanem i na DFA, dostarcza zabawowy disco-electroidalny house. To wstukiwana, MPCtkowa fantazja

Tarantella – rytualna muzyka z południa Włoch na ugryzienia pająka. Wpierw oryginały (gość: słynny archiwista Alan Lomax), a potem masa wolnych, swobodnych remiksów – Bjørn Torske, Don't DJ i inni

Ambientowo-orkiestralny tech house od niemieckiej gwiazdy. Trochę jest to popowych momentów, ale to płyta do słuchania, gdy trzeba się pogodzić z niedobrym losem

Najbardziej techno-płyta w dorobku B. Kruczyńskiego, który skacze z estetyki w estetykę, jednak zawsze zostawiając posmak melancholii. Do tego amen-brejki, epickie electro, a nawet trance!

60/70sowe rocksteady z dubowymi i funky-miejscami. Od wybitnego klawiszowca ze słynnego jamajskiego studia. Hammond+riddimy. Sprawdźcie cover soft-rockowego „Summer Breeze”!