Po raz 1. na singlu, oficjalnie: rzadkie, hitowe piosenki nigeryjskiej odpowiedzi na Steviego Wondera. Disco-pop, highlife a nawet karaibskie tropy. Uwaga na zabójczy cover numeru Cliffa Richarda

Inspirowane nigeryjskim noblistą Wole Soyinką uduchowione free z Detroit końca lat 70. Zapis czasów, gdy w mieście rozkwitała poezja, a muzyka niosła wykluczonym nadzieję wspólnoty. Piękna płyta

Kosmiczny funk z dubowo-północnoafrykańskim zacięciem. Kaczkowate gitary i syntezatory jak z arabskiego wesela zaserwowane w riddimowej konwencji

2 porywające digi-tracki w duchu algierskiego raï. Gra tu digger DJ Sofa, znany choćby z niedawnej składanki z muzyką dziecięcą. Numer szybszy, numer wolniejszy, vocoder i bezwzględne bębenki

Kompilacja nieprzewidywalnych (i niemożliwych do dostania) numerów z nigeryjskiego labelu z początku lat 80. Reggae, brzmienia kongijskie, funk, w tym serio-taneczne przeboje (na stronie B)

Od bożyszcza jazzu z Południowego Londynu, lidera Sons of Kemet i The Coment is Coming. Głęboko uduchowiony, ale i miarowy oraz nastawiony na przekaz jazz z Afryki Południowej

Saksofonista z Barbadosu tworzy z muzykami z RPA futurystyczny, ale i pierwotny jazzowy język. Przetrwa on nadchodzącą apokalipsę, bo nie wyraża słów, a niepisane panafrykańskie doświadczenie i nadzieję

4. album pianisty znanego z live-składu The Cinematic Orchestra. Brzmienia niekoniecznie jazzowe – trochę w stylu Kamaala Williamsa. Piosenki z tropami dubowymi, R&B, ale i podróżniczymi

Folkowo-soulowe brzmienia z tekstami w xhosa (są sławetne „kliknięcia”!). Piosenkarka wypowiada się z perspektywy RPA, ale instrumentarium jest raczej algiersko-touareskie. Ciekawe połączenie

2. album londyńskiej jazzowej supergrupy. W odróżnieniu od debiutu, mniej efektów, numery są bardziej miarowe, wręcz marszowe. Słychać tu wpływy karaibskie, a podtekst jest panafrykański