Mroczne i romantyczne minimalistyczno-mechaniczne konstrukcje z dubowym zacięciem. Gdzieś pomiędzy melancholią Shinchiego Atobe a subtelnością przesteru z kręgu Acido

Environmental music z lekką dawką mroku z 1985. Nie wykorzystano tu żadnych klawiszy, wielu ścieżek ani analogów. Od twórcy piknięć kart kredytowych, ale i państwowych alertów na wypadek trzęsienia ziemi

Na głos i dudy. Magiczna, hipnotyczna i ciepła 40-minutowa kompozycja z 1982 w kluczu „just intonation”, napisana pod wpływem amerykańskiego minimalizmu: LaMonte Younga i Pauline Oliveros

Spokojniejsze, bardziej holistyczne numery hindusko-tokijskiej psychodelicznej grupy. To jest do czasu, gdy nie przyjdzie hałaśliwe „There is No Other Place”, którego nie powstydziłaby się grupa Sleep

Odlot. Utopione w pogłosie i przesterze, pełne kwaśnej energii mechaniczno-krautrockowe jamy, które przeskakują z mroku w światło i, gdy trzeba, otwierają sitarem wszystkie możliwe czakry

1983. Electro-funkowe covery piosenek Takuyi Jō, ktore w założeniu miały promować kulturę enka. Ale na drodze stanęło TR-606, elektryczna gitara i syntezator. Wyszło z tego coś naprawdę dzikiego!

Uduchowione, kojące, precyzyjne i liryczne modalne granie zmarłego niedawno pianisty. Standardy Gershwina, Portera, ale przede wszystkim wymuskana wersja własnej kompozycji Fukuiego, „Mellow Dream”

Wznowienie ostatniego albumu na poły legendarnego pianisty-samouka z wyspy Hokkaido. Poukładane, ale zwiewne granie z miłymi solówkami. Kompozycje Jarretta, Parkera i Armstronga

Wznowienie rzadkości. Świetne, rozciągnięte, powoli budujące napięcie numery, które wynoszą wysoko w górę. Na stronie B jesteśmy już zdecydowanie w strefie fusion, ale podanym szybciutko!

Odważniejsze, momentami cięższe, ale jednak uduchowione granie. Kontrabasista kwintetu Trane'a w duo wielką postacią japońskiego jazzu. Sprawdźcie śliczne „Ode to Workman” w całości!