Jeden z najważniejszych albumów lat 70. Perkusja Liebezeita jest nie z tego świata. „One More Night” to lekcja z groove'u, „Vitamin C” z nagiej energii, a „Spoon” z tego, jak robiąc awangardę, wyrzeźbić przebój

Pełen zestaw do czyszczenia wszystkiego związanego z płytami. Co do płytek, pamiętajcie, że warto je czyścić od razu po zakupie, żeby wosk nie przyciągał kurzu. Pozdrawiamy!

Braindance z Francji w duchu serii Analord, ale jednak w house'owym tempie i z myślą o parkiecie. Płynnie przechodzimy od acidowych patentów do electro w stylu Convextion

Anty-techhouse'owy kwaśny trance-electro-przypał z masującym basem. Od kolejnego niedawno zmarłego muzyka, doświadczonego goa-didżeja, który wydawał niedawno na Libertine

50 minut tribalowych wolnych brzmień od uznanego dubstepowca. Zaawansowane IDM-owe techniki produkcyjne współgrają tu z nieomalże dziecięcymi melodiami. Gdzieś pomiędzy SND a Don’t DJem

Tuż po odejściu z bandu Milesa Smith wyruszył w ciekawą podróż. To pianistyczny jazz, który zainspirował masę miałkiego smooth, ale sam sprytnie nawiguje między fusion a soulową Detroit-głębią

Bleepowe techno z południowego wybrzeża UK lat 90. zawsze jest godne uwagi. Nie inaczej jest w tym przypadku. Najpierw frywolne, ale mechaniczne workouty, a potem pojawia się progresja. Świetne D2!

Ostatnia płyta pianisty Hugh Masekeli. Flirtujący z kwaito, junglem i R&B optymistyczny sound. W połowie drogi między „future jazzem” a jam session. Współtworzą go goście z Kuby, Brazylii i Kamerunu

Jedna z największych gwiazd z kręgu „homarowej” wytwórni i jego potężny dub techno projekt, okraszony ambientowymi melodiami i głosami z oddali. Płyta Szweda jest przystępna dla romantyków

Po śmierci Trane'a Sanders złagodził brzmienie, ale ten pierwszy wciąż tu przemyka, dzięki balladzie „I Want To...” Perłą tej skądinąd świetnie nagranej sesji jest jednak uduchowione, śpiewane „Love Is Everywhere”