Wznowienie ostatniego albumu na poły legendarnego pianisty-samouka z wyspy Hokkaido. Poukładane, ale zwiewne granie z miłymi solówkami. Kompozycje Jarretta, Parkera i Armstronga

1973. Nieoczywiste, momentami kojące avent-granie legendy free, inspirowane dźwiękami Bliskiego i Dalekiego Wschodu. Na kontrabasie Charlie Haden, na pianinie Carla Bley, a do tego koto i sitar

Boom-bapowy rytm i uduchowione pasaże rodem z Rogu Afryki, ale nadawane saksem, krarem, fletem i z pomocą elektryki z LA. Z kręgu Kamasiego Washingtona i Marka De-Clive Lowe'a

Zespół ze wschodniego wybrzeża Anglii raczej unika solówek. Progresywny minimalizm, w którym w rożnych numerach wątki się powtarzają, a rytm jest żwawy i wciąga. W duchu Terry'ego Rileya

Panoramiczne, trzymające tempo w 4/4, hipnotyzujące granie tria pianino-sax-perkusja. Uduchowiony jazz z folkowymi i indyjskimi tropami dla fanów Shabaki Hutchingsa. Na labelu Matthew Halsalla

Rzadkość z 1971, uwielbiana przez londyńskich jazz-dancerów. Szybko i tanecznie gra tu band mistrza afrobrazylijskich i afrokubańskich perkusji. Sprawdźcie batucadę na B1 i funkowe „Atlas”!

Silnie inspirowana J Dillą boomo-bapowa samploza. Zwiększa skupienie i wyniki w nauce. Od producenta współpracujacego z De La Soul, ale i świeżo po LP z Yussefem Dayesem na Blue Note

Olaboga! Kombinacja nowej fali, jazzu, kosmische, funku anatolijskiego rocka, a nawet reggae. Do tego są skrecze. Choć w tym chaosie jest porządek. Szwajcaria, pocz. lat 80. Każdy numer to petarda!

Wznowienie rzadkości. Świetne, rozciągnięte, powoli budujące napięcie numery, które wynoszą wysoko w górę. Na stronie B jesteśmy już zdecydowanie w strefie fusion, ale podanym szybciutko!

Odważniejsze, momentami cięższe, ale jednak uduchowione granie. Kontrabasista kwintetu Trane'a w duo wielką postacią japońskiego jazzu. Sprawdźcie śliczne „Ode to Workman” w całości!