Debiutancki album znanego romantyka i wisusa. Co rusz sięga po mikrofon, nie stroni od efektów (nawet vocodera) i sprośnych linii basowych. Leftfieldowy house z berlińskiego baru

Kompilacja mega-rzadkich płyt duńskiej pedagożki z początku lat 80. Piosenki zrobione przez dzieci, ale nadadzą się też na przyjęcia w wyższych sferach. Są tu momenty afrobeatowe i reggae-jachtowe

Na labelu Nicolasa Jaara. Elektroakustyczny ambient z Libanu. Muzyka nocna, kojąca, lekko teatralna. Jest tu dużo efektów, ale też sample smyczków i grekokatolickich chorałów

Tajemnicza postać polskiej sceny retro-electro, fanatyk analogów oraz forum Global Darkness i jego debiutancki album – wyśniona ścieżka do filmu o zdesperowanym milicjancie. Już jadą na sygnale!

Brejkbitowy jazz Malcolma Catto w kosmosie. 2 nieposkromione saksofony, modalne gitary, momenty atonalne, zbyt intensywne, potem bandżo, lira korbowa i krautrockowy bas. Aranżacyjny przepych i popis!

Na labelu Gillesa Petersona. Jazz z bitmejkerskim zacięciem albo na odwrót. Perkusista nawija tu o niepokojących, intymnych sprawach, ale podaje to w bogatych i improwizowanych aranżacjach

Pianista Art Ensemble of Chicago wyszedł przeszedł od hard bopu do free jazzu, ale kolegom naraził się, dając się ponieść elektronicznym eksperymentom. Takim jak tutaj. „The Bird Song” jest z 1968 roku!

Izraelczyk wraca na label Peanut Butter Wolfa. Elektronika inspirowana library music, która idzie swoim jazzującym torem, a następnie delikatnie skręca w alejkę R&B. Naraz bujająca i medytacyjna

Syn gitarzysty Johnny'ego zasłynął z łamiącego gatunki „Aht Uh Mi Hed”. Ale ten proceder zaczął się już tutaj, w 1971. Z tego Hendriksowskiego LP podkradali George Clinton i Prince („Purple”...)

Zaskakujący psychodeliczny jazz z Meksyku, rok 1978. Od perkusisty, który nagrywał z Dave'em Brubeckiem, a także przywiózł z Dominikany styl merengue. Poleca Gilles Peterson